29 grudnia 2010

Agnieszka Wiśniewska - Wiśniewska: Kino 2010. Podsumowanie (1)

W mijającym roku więcej ciekawego w polskim filmie wydarzyło się poza salami kinowymi niż na nich. Siedząc wygodnie w kinie, obejrzeliśmy kilka filmów interesujących, inspirujących, mądrych, ładnych, siedząc czasem mniej wygodnie na spotkaniach środowisk filmowych z literackimi, filmowych z artystycznymi czy jakimikolwiek innymi albo na pokazach w salach niekinowych - rozmawialiśmy o kinie i oglądaliśmy filmy, które zaskoczyły bardziej niż to, co oferowało kino z wygodnymi fotelami z dziurką na colę.

Więcej: http://www.krytykapolityczna.pl/Serwiskulturalny/WisniewskaKino2010Podsumowanie1/menuid-1.html

27 grudnia 2010

Jakub Majmurek - Zrestartować kino

Od początku lat dziewięćdziesiątych stosunki między krytyką filmową i środowiskiem twórców filmowych były raczej napięte. Krytycy często zarzucali polskiemu kinu oderwanie od rzeczywistości, warsztatowe braki, artystyczny konserwatyzm, schematyzm myślowy. Z kolei filmowcy mieli za złe krytykom, że nie towarzyszą uważnie kinu, nie próbują tworzyć warunków do poważnej dyskusji, zamiast tego skupiając się na agresywnych atakach na nielubianych przez siebie artystów. Obie grupy miały dużo racji, przez większą część ostatnich dwóch dekad sytuacja rzeczywiście wyglądała w ten sposób, ze szkodą zarówno dla polskiego kina, jak i krytyki filmowej. Krytyka filmowa powinna być partnerem dla kina. Partnerem niełatwym, a napięcie w jakim koniecznie musi się ona znajdować z polem produkcji artystycznej, powinno wytwarzać twórczy ferment pomagający rodzić się nowatorskim tekstom filmowym, odważnym artystycznie, intelektualnie i politycznie.

Więcej: http://kulturaliberalna.pl/2010/12/21/majmurek-zrestartowac-kino/

20 grudnia 2010

Michał Oleszczyk - Co oglądają polscy reżyserzy?

Niektóre pomysły warto kraść. Marzy mi się na przykład, by któryś z polskich periodyków filmowych powielił koncept obecny od kilku lat w amerykańskim dwumiesięczniku „Film Comment”. Otóż w każdym numerze jest tam drukowana (co najmniej jedna) tabelka pt. „The Last 10 Films I’ve Seen”; rodzaj uproszczonego kwestionariusza Prousta z jednym tylko pytaniem, kierowanego do rozmaitych filmowców.

Więcej: http://michaloleszczyk.blogspot.com/2010/12/co-ogladaja-polscy-rezyserzy.html

15 grudnia 2010

"16mm": Piotr Marecki o Restarcie

"Wydaje mi się, że trzeba przede wszystkim zakończyć z instytucją "widza-cenzora" (coraz częściej słyszę takie określenie), który firmuje erę producentów, jaką mamy w Polsce po 1989 roku. W modelu producenckim to ten, który ma kasę, rozdaje karty. To także producenci formatują kino pod widza, którego najczęściej uznają za debila."


3, 2, 1... Restart! - mówi Piotr Marecki, spisuje Jagoda Janowska, "16mm"

Więcej: http://ha.art.pl/haart-w-mediach/1527-16mm-piotr-marecki-o-restarcie.html

13 grudnia 2010

Audio - Debata: Zwrot literacki (Camerimage, Bydgoszcz)

Spotkanie zainspirowane 32 numerem czasopisma "Ha!art" poświęconym literackiemu zwrotowi w polskiej kinematografii. Udział wzięli: Julia Ruszkiewicz (reżyserka), Małgorzata Szumowska (reżyserka), Piotr Kielar (reżyser), Jerzy Kapuściński (producent), Kuba Kosma (producent), prowadzenie: Piotr Marecki (Ha!art, Restart).

Plik mp3 do pobrania tutaj:

Debata: Zwrot literacki (Camerimage, Bydgoszcz)

"Jaki teatr / film? Utopie i marzenia" - otwarta dyskusja z udziałem Piotra Mareckiego

Na pierwszą debatę organizowaną w Warszawie przez HOBO Art Foundation we współpracy z Centrum Kultury Nowy Wspaniały Świat zapraszamy już 19 grudnia 2010 (niedziela), o godzinie 17:00.

Tytułem wstępu do rozmowy o utopiach i marzeniach dotyczących polskiego filmu i teatru publikujemy tekst Kuby Mikurdy* o najnowszym filmie Roberta Rodrigueza Maczeta, którym chcemy zachęcić wszystkich gości i uczestników do dyskusji o artystycznych utopiach systemowych oraz oczywiście – do udziału w grudniowym spotkaniu.


"Jaki teatr/ film? Utopie i marzenia" to otwarta dyskusja o tym, jakie spektakle/ filmy/ wydarzenia chcielibyśmy oglądać i dlaczego nie jest to możliwe, oraz o tym, jak możemy to zmienić. Dyskusja zainauguruje oficjalną działalność HOBO Art Foundation a także cykl spotkań i debat dotyczących kondycji polskich sztuk performatywnych i wizualnych organizowanych z różnymi ośrodkami teatralnymi, filmowymi i audiowizualnymi. W grudniowym spotkaniu udział wezmą kuratorzy, producenci i inicjatorzy działań teatralnych i filmowych: Adriana Prodeus (Nowy Teatr, HAF), Ula Śniegowska (Stowarzyszenie Nowe Horyzonty), Anna Wydra (Otter Films), Wojtek Zrałek-Kossakowski (Krytyka Polityczna), Jakub Duszyński (Gutek Film), Piotr Marecki (Ha!art, Restart) którzy swoją działalnością dokonują istotnych zmian na krajowym rynku sztuki. Dyskusję poprowadzą Ana Brzezińska i Bartek Frąckowiak (HAF).

Więcej informacji już wkrótce. Zapraszamy do lektury!

"Na ekrany polskich kin weszła właśnie Maczeta Roberta Rodrigueza, film, którego zawiązkiem był jeden z trailerów rozdzielających Deathproof i Planet Terror we wspólnym projekcie Rodrigueza i Quentina Tarantino Grindhouse. Rodriguez był tak zadowolony z fikcyjnego trailera, że postanowił rozwinąć go w pełnometrażową fabułę. Choć z projektem samego filmu nosił się już od dawna, fikcyjny trailer był zapłonem, który uruchomił proces realizacyjny. W momencie, gdy pełnometrażowa Maczeta trafiła do kin, trailer z Grindhouse stał się „prawdziwą” zapowiedzią – w pierwszej wersji oficjalnego trailera reżyser wykorzystał zdjęcia z trailera fikcyjnego, uzupełniając je o dodatkowy materiał. „Było tak, jakbym musiał przechytrzyć rzeczywistość” – powiedział Rodriguez – „przekonać ją, że film już powstał, niejako postawić przed faktem dokonanym. Wtedy już nie miała wyjścia – musiała się dostosować.”

Oczywiście, Rodriguez tak nie powiedział. Ale możemy powiedzieć to za niego. Czy wprowadzenie zmiany nie wymaga takiego właśnie „przechytrzenia” rzeczywistości (a w kategoriach Lacanowskich – wielkiego Innego)? Wpierw musimy przekonać samych siebie – zacząć działać i myśleć (w tej właśnie kolejności), jakby zmiana już się dokonała, jakby była czymś oczywistym. Nie formułować naszych lokalnych utopii jako czegoś, co może nadejść, ale działać tak, jakby nadeszło już dawno, jakbyśmy zapomnieli, że kiedykolwiek było inaczej. Owszem, takie zaprzeczenie rzeczywistości brzmi jak zaproszenie do psychozy, w najlepszym razie do marzycielstwa. Czy bowiem – jak to się często powtarza – do realnej zmiany nie prowadzi tylko realistyczna ocena sytuacji? Rzecz jednak w tym, żeby owo quasi-psychotyczne oderwanie uczynić czymś produktywnym, na każdym kroku dowodząc, że to nasza rzeczywistość jest tą prawdziwą. Fabrykować dowody, przedstawiać fikcyjne świadectwa, podrabiać referencje, licząc na to, że pociągną za sobą kolejne, że zaczną się plenić, rozrastać, kopiować i wklejać, a stopniowo, jedno po drugim – potwierdzać. Że populacja naszej rzeczywistości stopniowo zacznie wzrastać. Że fikcyjne trailery, jeśli już wejdą w obieg, po pewnym czasie zapowiadać zaczną prawdziwe filmy. Że rzeczywistość nie będzie miała wyjścia, jak tylko po cichu się dostosować." 

* Kuba Mikurda, ur. w 1981 r. Doktorant w IFiS PAN, redaktor „International Journal for Žižek Studies”. Zredagował i współprzełożył wybór tekstów filmowych Slavoja Žižka „Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch”, przełożył „Realne spojrzenie. Teoria filmu po Lacanie” Todda McGowana. Współautor tomu rozmów z Cezarym Wodzińskim „Między anegdotą a doświadczeniem”. Współpracuje z Katedrą Kultury Współczesnej UJ i Centre for Advanced Studies in the Humanities UJ. Członek zespołu „Krytyki Politycznej”, redaktor w wydawnictwie „Ha!art”.

10 grudnia 2010

Michał Zygmunt - Zło złem zwyciężaj

Pierwsza scena „Dobrego Pana”: mężczyzna przywiązany pasami do łóżka szarpie się i wyje. Na jego twarzy maluje się wyraz bezbrzeżnego cierpienia. Nad nim, w mroku, kilka osób. Nie poznajemy miejsca i czasu - czy to gestapowska katownia? Może ubecka? A może akcja toczy się w sowieckiej psychuszce? Tajemnica zostanie ujawniona chwilę później - to Polska roku 2005. Trzydziestoletni Tomek, pisarz i copywriter, wyje z powodu heroinowego głodu, przywiązany do łóżka w ośrodku odwykowym pod Warszawą. „U nas nie ma metadonu”- mówi kierowniczka. „U nas leczy się poprzez cierpienie.” „Zło złem zwyciężaj” - dodaje jej asystent. Dziewczyna pisarza płacze.

Więcej: http://ha.art.pl/felietony/1509-michal-zygmunt-zlo-zlem-zwyciezaj.html

Piotr Kletowski, Piotr Marecki - Królikiewicz: Pracuję dla przyszłości (wywiad-rzeka) (premiera: styczeń 2011)

Wywiad-rzeka (około pięćdziesięciu godzin rozmowy!) z mistrzem polskiego kina Grzegorzem Królikiewiczem, autorem najbardziej oryginalnej w rodzimej kinematografii koncepcji języka filmowego. O filmach, widowiskach telewizyjnych, pracach wideo, teorii, formie, awangardzie, przestrzeni poza kadrem, demokratycznej inscenizacji, „białym szumie”, kinie pozawerbalnym, metodzie prowadzenia aktorów, współpracy z artystami sztuk wizualnych. O niezrealizowanych projektach, polityce, filozofii, historii, historiozofii, religii, mistyce i Bogu. Autorskie „kto był kim” w okresie PRL-u, barwne opowieści o Zbigniewie Rybczyńskim, Bogdanie Dziworskim, Zbigniewie Warpechowskim, Beacie Tyszkiewicz, Olgierdzie Łukaszewiczu i Franciszku Trzeciaku. Ale przede wszystkim narracja o artyście poszukującym wewnętrznej wolności w świecie programowego zniewolenia.

Więcej: http://ha.art.pl/wydawnictwo/zapowiedzi/1498-piotr-kletowski-piotr-marecki-krolikiewicz-pracuje-dla-przyszlosci-wywiad-rzeka.html

8 grudnia 2010

Tadeusz Sobolewski - O Godardzie i książce Pawła Mościckiego

Oglądamy nie tyle sam obraz, ile "obraz obrazu". To nie kino, tylko "projekt kina". Paweł Mościcki w książce "Godard. Pasaże" - przejrzystej próbie uchwycenia myśli Godarda - określa ją jako ateistyczną i metafizyczną zarazem. Ateistyczną, bo pozbawioną wiary w istnienie Jedni - jedynego, prawdziwego superobrazu. A metafizyczną dlatego, że dąży do ukazania tego, co niewidzialne, uchwycenia przepływu życia, którego obraz jest tylko pamiątką. "Myślę, że istnieją nieskończone światy, tylko kino z powodu swego komercyjnego statusu nie pozwala się nimi zająć".

Więcej: http://wyborcza.pl/1,75475,8777432,Godard__Kino_jest_Eurydyka.html#ixzz17TDpLMPl