Restart zaprasza na panel "Small Budget = Big Opportunities?"

Think tank Restart poleca Amerykański Festiwal Filmowy i zaprasza na panel "Small Budget = Big Opportunities?" z udziałem Michaela Tully'ego, Joego Swanberga, Piotra Kielara, Jakuba Majmurka i Marcina Adamczaka. Panel odbędzie się 20 listopada 2011 (niedziela) o godzinie 13:00, w księgarni Tajne Komplety (ul. Przejście Garncarskie 2, Wrocław).


MAŁY BUDŻET=WIĘKSZE MOŻLIWOŚCI?

• na ile małe budżety wpływają na powstanie nowych modeli produkcji
• wpływ małych budżetów na autonomię twórczości filmowej (pominięcie nierzadko ograniczających uwarunkowań przemysłu filmowego)
• wpływ małych budżetów na wykorzystanie w filmie nowych technologii w zakresie dystrybucji i produkcji filmowej
• wpływ budżetu na innowację w zakresie języka filmowego
• twórczość niezależna - punkt dojścia czy punkt wyjścia w karierze artysty
• czy małe budżety mogą się "opłacić" w polu polskiej kinematografii

Cykl spotkań z Grzegorzem Królikiewiczem w Krakowie, Łodzi i Bochni

Zapraszamy na spotkanie z Grzegorzem Królikiewiczem oraz projekcję filmu "Wieczne pretensje", połączoną z analizą autorską reżysera. Rozmowę z artystą poprowadzą: Piotr Kletowski i Kuba Mikurda. Spotkanie z cyklu Przestrzeń kultury.

Grzegorz Królikiewicz to najbardziej radykalny formalnie reżyser polskiego kina. To twórca konsekwentnie uprawiający własną teorię kina, której jego filmy są wizualizacją i manifestacją. To twórca, który jako jedyny dokonał fuzji kina awangardowego z kinematograficznym mejnstrimem. W ramach spotkania w Bunkrze Sztuki Królikiewicz dokona analizy swojego filmu "Wieczne Pretensje", jednego z najbardziej oryginalnych dzieł usytuowanych na styku sztuki współczesnej i kinematografii. W filmie tym brawurowe rozwiązania formalne Królikiewicza spotykają się z dziełami sztuki Zbigniewa Warpechowskiego powstałymi specjalnie do tego filmu i istniejącymi tylko podczas jego projekcji. Film ten kręcony w przeważającej części w galerii sztuki współczesnej (BWA Awangarda we Wrocławiu), którego scenografia jest zarazem wystawą, pozostaje wciąż niedościgłym wzorem dla wielu twórców poruszających się pomiędzy kinem a sztuką obecnie. Spotkanie towarzyszy premierze książki "Grzegorz Królikiewicz. Pracuję dla przyszłości (wywiad rzeka z Piotrem Mareckim i Piotrem Kletowskim)".

Film "Wieczne pretensje" został wydany w kolekcji "Arcydzieła Polskiego Kina". Partnerem spotkania jest Kino Polska.

• • •
1 czerwca 2011, środa, godzina 18:30
Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3a, Kraków

Na kolejne krakowskie spotkanie z Grzegorzem Królikiewiczem zaprasza Katedra Kultury Współczesnej Instytutu Kultury UJ

• • •
2 czerwca 2011, czwartek, godzina 14:30
Katedra Kultury Współczesnej Instytutu Kultury UJ, sala 0089, ul. Prof. Łojasiewicza 4, Kraków

Spotkanie z Grzegorzem Królikiewiczem w DKF Maciste w Bochni

2 czerwca 2011 gościem DKF Maciste będzie legenda polskiego kina. Jeden z najbardziej niepokornych i kontrowersyjnych twórców XX wieku, ceniony w kraju i za granicą. Wybitny wykładowca, teoretyk, autor kilkunastu książek z zakresu analizy filmu. Będziemy gościć prof. Grzegorza Królikiewicza.
Królikiewicz pokaże swój drugi, po głośnym debiucie "Na wylot" film - "Wieczne pretensje". Po premierze filmu w roku sierpniu 1975 w "Kinie" Wanda Wertenstein pisała: Drugi film Grzegorza Królikiewicza potwierdza to, co było oczywiste dla kogoś, kto bez uprzedzeń oglądał "Na wylot" (...) Królikiewicz jest indywidualnością artystyczną przykuwającą uwagę. Fascynuje i drażni; pierwsze wynika z talentu, drugie z programu. Świadomy swego talentu, wykorzystuje go nie po to, by widzem manipulować, lecz by go atakować i prowokować jego reakcje. (...) Byłoby truizmem nazwać język Królikiewicza poetyckim lub przypominać, że posługuje się nim po to, by raczej sugerować niż opowiadać. W "Wiecznych pretensjach" fabuła jest szczątkowa, jej artykulacja pozwala na dowolność odczytania, dramaturgia kształtuje się nie w przebiegu akcji, ale w spięciu wewnątrz epizodów-obrazów. Warstwa słowna zredukowana do minimum spełnia podobną funkcję co obraz - nie posuwa akcji naprzód, wyjaśnia niewiele, charakteryzuje chwilę, postać w danym momencie, zdarzenie, które w następnym epizodzie może nabrać zupełnie innego sensu. Przez okna zastawionego lodówkami przedziwnego miejsca pracy bohaterów, granych przez Bogusza Bilewskiego i Franciszka Trzeciaka, zaglądają do wnętrza najzwyklejsi przechodnie; na wyścigach, gdzie Trzeciak traci swe ukradzione pieniądze, kłębi się normalny tłumek bywalców, grających i nie grających w totalizatora; w rzeźni prawie obiektywne zdjęcia splatają się z tymi, które wiążąc się bezpośrednio z akcją, są wykreowane i aluzyjne. Całą warstwa fabularna filmu jest nałożona na tło życia, w którym ludzie oddają się codziennej pracy i obowiązkom. Byłżeby film ten gorzką refleksją o szumowinie pieniącej się na wierzchu spokojnie pracującego narodu?

Pretekstem do zaproszenia awangardowego artysty jest premiera książki, wywiadu-rzeki - "Królikiewicz. Pracuję dla przyszłości" (Korporacja Ha!art, 2011).

Gościem spotkania będzie też jeden ze współautorów wywiadu, Piotr Marecki, prezes wydawnictwa Ha!art i spiritus movens Restartu - think tanku polskiego kina, pracującego na rzecz jego zmiany.
Książka to kolejna, po wywiadzie-rzece z Andrzejem Żuławskim i Andrzejem Barańskim, próba przypomnienia najoryginalniejszych niegdyś twórców polskiego, dzisiaj odsuniętych nieco w cień. Marecki, wraz z Piotrem Kletowskim, współautorem wywiadu, rozmawiają z Królikiewiczem m.in. o niezrealizowanych projektach, polityce, filozofii, historii, historiozofii, religii, mistyce i Bogu. Książka ta to również barwne opowieści o Zbigniewie Rybczyńskim, Bogdanie Dziworskim, Zbigniewie Warpechowskim, Beacie Tyszkiewicz, Olgierdzie Łukaszewiczu i Franciszku Trzeciaku. Ale przede wszystkim narracja o artyście poszukującym wewnętrznej wolności w świecie programowego zniewolenia. "Pracuję dla przyszłości" to także jedyny w swoim rodzaju wykład reżysera o mistrzach kina: Bressonie, Herzogu, Godardzie, Wellesie, Fellinim i Bunuelu - będącym summą widzenia X muzy przez twórcę "Na wylot".

Wypytywany przez duet Kletowski / Marecki Grzegorz Królikiewicz jawi się w tej książce jako postać radykalnie rozdarta między postawą "ortodoksa" i "heretyka", bluźniercy i mistyka, awanturnika ze SPATIFu i "Wojownika Bożego".

Projekt dofinansowany ze środków PISF

Organizatorzy: Dyskusyjny Klub Filmowy Maciste i Miejski Dom Kultury w Bochni

• • •
2 czerwca 2011, czwartek, godzina 19:00
Kino Regis, ul. Regis 1, Bochnia
Wstęp: 10 zł (5 zł dla członków DKF Maciste)

"Pracuję dla przyszłości". Spotkanie z Grzegorzem Królikiewiczem w Łodzi

Zapraszamy na projekcję filmu "Wieczne pretensje" (1974) oraz rozmowę z jego reżyserem - Grzegorzem Królikiewiczem i autorem wywiadu-rzeki z filmowcem - Piotrem Mareckim. Spotkanie poprowadzi Aleksandra Jach.

Dyskusja będzie odnosić się do książki "Królikiewicz. Pracuję dla przyszłości" (Piotr Marecki, Piotr Kletowski, Korporacja Ha!art, Kraków 2011). Publikacja jest zapisem rozmowy-rzeki, w której bohater, autor najbardziej oryginalnej w rodzimej kinematografii koncepcji języka filmowego, opowiada o filmach, widowiskach telewizyjnych, pracach wideo, teorii, formie, awangardzie, przestrzeni poza kadrem, demokratycznej inscenizacji, "białym szumie", kinie pozawerbalnym, metodzie prowadzenia aktorów oraz o współpracy z artystami sztuk wizualnych. A także o niezrealizowanych projektach, polityce, filozofii, historii, historiozofii, religii, mistyce i Bogu. Autorskie "kto był kim" w okresie PRL-u, barwne opowieści o Zbigniewie Rybczyńskim, Bogdanie Dziworskim, Zbigniewie Warpechowskim, Beacie Tyszkiewicz, Olgierdzie Łukaszewiczu i Franciszku Trzeciaku. Ale przede wszystkim jest to narracja o artyście poszukującym wewnętrznej wolności w świecie programowego zniewolenia.

Film "Wieczne pretensje" prezentujemy dzięki uprzejmości Wydawnictwa Kino Polska.

Wstęp wolny.

• • •
3 czerwca 2011, piatek, godzina 18:00
ms2, Ogrodowa 19, Łódź
 
• • •
Więcej o książce Królikiewicz. Pracuję dla przyszłości (wywiad-rzeka) Piotra Kletowskiego i Piotra Mareckiego w katalogu wydawniczym Korporacji Ha!art

Krytyka Polityczna, Korporacja Ha!art oraz Restart Polskiego Kina na 36. FPFF.

Jedną z imprez towarzyszących tegorocznej edycji Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni będzie cykl pokazów i spotkań pod nazwą "Historie kina: nadrealizm w kinie polskim". Organizatorzy wydarzenia pragną wywołać dyskusję na temat istnienia w historii polskiego kina trzeciej, wielkiej - obok kina moralnego niepokoju i szkoły polskiej - formacji historycznej kina polskiego: nadrealizmu.


• • •
Program projekcji filmowych w ramach cyklu "Historie kina: nadrealizm w kinie polskim":

7 czerwca 2011, wtorek, godzina 17:00
"Wolne chwile", reż. Andrzej Barański, 1979 (81 min.)

8 czerwca 2011, środa, godzina 16:30
"Diabeł", reż. Andrzej Żuławski, 1972 (119 min.)

9 czerwca 2011, czwartek, godzina 17:00
"Golem", reż. Piotr Szulkin, 1979 (88 min.)

10 czerwca 2011, czwartek, godzina 16:30
"Wieczne pretensje", reż. Grzegorz Królikiewicz, 1974 (70 min.)

• • •
Po projekcjach odbędą się panele dyskusyjne, w których wezmą udział reżyserzy prezentowanych filmów.

Dodatkowo w czwartek o godzinie 19:00 w Klubie Festiwalowym Bohema Jazz Klub, odbędzie się plenerowa dyskusja "Stany generalne kina".

• • •
Więcej o książce Dzieje grzechu. Surrealizm w kinie polskim / A Story of Sin. Surrealism in Polish Cinema w katalogu wydawniczym Korporacji Ha!art

• • •
Więcej o książce Epikryza Piotra Szulkina w katalogu wydawniczym Korporacji Ha!art

Jakub Majmurek - Historia dla przyszłości

Grzegorz Królikiewicz od długiego czasu pozostaje na marginesie historii polskiego kina. Już w latach 70., gdy zaczynał swoją karierę, a do kin wchodziły Wieczne pretensje czy Na wylot, nie można go było przyporządkować do żadnego dominującego nurtu. Jego filmy budziły głęboki sprzeciw i niezrozumienie. W zapisie kolaudacji Wiecznych pretensji (1975) można przeczytać, że jest to film „schizofrenika dla schizofreników”, a jego twórca „jest chory psychicznie i ma brata psychiatrę w Gdyni, do którego jeździ się leczyć”.

Więcej: http://www.krytykapolityczna.pl/Serwiskulturalny/MajmurekHistoriadlaprzyszlosci/menuid-1.html

Premiera książki "Królikiewicz. Pracuję dla przyszłości" i projekcja filmu "Wieczne pretensje" w Warszawie

 Projekcja filmu "Wieczne pretensje" (1974); Analiza autorska filmu dokonana przez Grzegorza Królikiewicza; Rozmowa Grzegorza Królikiewicza i Piotra Mareckiego poświęcona książce: "Grzegorz Królikiewicz. Pracuję dla przyszłości (wywiad rzeka z Piotrem Mareckim i Piotrem Kletowskim)".
Grzegorz Królikiewicz to najbardziej radykalny formalnie reżyser polskiego kina. To twórca konsekwentnie uprawiający własną teorię kina, której jego filmy są wizualizacją i manifestacją. To twórca, który jako jedyny dokonał fuzji kina awangardowego z kinematograficznym mejnstrimem. W ramach spotkania w Muzeum Królikiewicz dokona analizy swojego filmu "Wieczne Pretensje", jednego z najbardziej oryginalnych dzieł usytuowanych na styku sztuki współczesnej i kinematografii. W filmie tym brawurowe rozwiązania formalne Królikiewicza spotykają się z dziełami sztuki Zbigniewa Warpechowskiego powstałymi specjalnie do tego filmu i istniejącymi tylko podczas jego projekcji. Film ten kręcony w przeważającej części w galerii sztuki współczesnej (BWA Awangarda), którego scenografia jest zarazem wystawą, pozostaje wciąż niedościgłym wzorem dla wielu twórców poruszających się pomiędzy kinem a sztuką obecnie.

Po projekcji filmu "Wieczne Pretensje" i jego analizie dokonanej przez Królikiewicza odbędzie się rozmowa pomiędzy Królikiewiczem a Piotrem Mareckim poświęcona książce: "Grzegorz Królikiewicz. Pracuję dla przyszłości (wywiad rzeka z Piotrem Mareckim i Piotrem Kletowskim)".

• • •
Pokaz filmu, spotkanie z reżyserem (z cyklu Re:Forma) i promocja książki:
12 maja 2011, czwartek, godzina 19:00
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, ul. Pańska 3, Warszawa

• • •
Więcej o książce Królikiewicz. Pracuję dla przyszłości (wywiad-rzeka) Piotra Kletowskiego i Piotra Mareckiego w katalogu wydawniczym Korporacji Ha!art
Królikiewicz: Pracuję dla przyszłości (wywiad-rzeka) w naszej księgarni internetowej

Jakub Majmurek - Jak uratować Wajdę przed Wajdą?

W poniedziałek prezydent Bronisław Komorowski odznaczył Andrzeja Wajdę Orderem Orła Białego. Tym samym droga Wajdy jako artysty konsekrowanego, filmowca-laureata III RP dopełniła się. Po fotelu senatorskim, narodowej celebrze z okazji Oscara za całokształt twórczości - wstęga z najwyższym państwowym odznaczeniem. Przypinana w dodatku przez prezydenta startującego w wyborach pod hasłem obrony III RP i dorobku ostatnich dwudziestu lat „polskich przemian”. Przemian, które Wajda od początku wspierał słowem i obrazem – nie tylko konsekwentnie publicznie dając wyraz politycznym sympatiom wobec środowiska, z jakiego wywodzi się Komorowski (i wobec samego byłego marszałka Sejmu w wyborach prezydenckich), ale także tworząc obrazy współkształtujące politykę historyczną ostatnich dwudziestu lat i idealnie się w nią wpisujące.

Więcej: http://www.krytykapolityczna.pl/Serwiskulturalny/MajmurekJakuratowacWajdeprzedWajda/menuid-1.html

RESTART KINA CZY KRYTYKI?

WSTĘP WOLNY

RESTART KINA CZY KRYTYKI?
Wpływ dyskursów krytycznych na produkcję filmową

Dzień: 26.03.2011 SOBOTA
Godzina: 17.00
Polskie kino jest atakowane i krytykowane za scenariusze, popadanie w komercjalizację, powierzchowność i miałkość fabuł. O kryzysie wieszczy się z każdej strony. Krytycy obwiniają filmowców, filmowcy krytyków. To jak to jest z tym polskim kinem?
RESTART KINA CZY KRYTYKI to dyskusja o wpływie krytyki filmowej na sektor tworzenia filmu. Czy możliwa jest współpraca krytyków z filmowcami? Czy teoretycy mogą i czy powinni mieć wpływ na produkcję? Czy teoria z praktyką mogą iść w parze? Jak taka współpraca mogłaby wyglądać? Czy polskie kino chce i potrzebuje teoretyzowania?
W rozważaniach naszych odniesiemy się do konkretnych przykładów. Zmierzymy się z ideą grupy Kino Polska: Restart, która postuluje powrót do funkcjonowania zespołów filmowych oraz wprowadzenie kierownika literackiego – krytyka do prac przedprodukcyjnych na etapie konstruowania scenariusza i prac literackich przy konstruowaniu dialogów już na planie filmowym.
Zastanowimy się nad wykorzystaniem wiedzy teoretyków filmu w polskim kinie. Na spotkaniu obecni będą przedstawiciele grupy RESTART (Jakub Majmurek, Joanna Ostrowska, Błażej Hrapkowicz), filmowcy (Anna Pachnicka)i filmoznawcy (dr Natasza Korczarowska). Moderatorem panelu będzie Michał Pabiś-Orzeszyna.

Michał Pabiś-Orzeszyna – doktorant filmoznawstwa na Uniwersytecie Łódzkim. Należy do łódzkiego Stowarzyszeniem Inicjatyw Miejskich Topografie. W Miejskim Punkcie Kultury Prexer UŁ organizuje cykl wykładów i projekcji pod wspólnym tytułem Projektor. Do jego zainteresowań należy również krytyka filmowa i jej historia.
Natasza Korczarowska - wykładowca filmoznawstwa na Uniwersytecie Łódzkim oraz opiekun naukowym trwającego właśnie III już semestru Akademii Polskiego Filmu. Jeżeli ktoś uważa, że wie już wszystko na temat kina polskiego, jego historii oraz kontekstów to znaczy, że nie był nigdy na wykładzie dr Nataszy Korczarowskiej, której perspektywa patrzenia na dzieje rodzimej kinematografii potrafi znacząco odbiegać od tego, co przywykliśmy czytać we wszelkiego rodzaju podręcznikach. Bezlitośnie ujawniając ideologie i stereotypy, w jakie uwikłane były – i nadal są – polskie filmy oraz ich twórcy, potrafi rzucić zupełnie nowe światło na produkcje – wydawałoby się – dawno już opisane przez przedstawicieli wszystkich możliwych podejść i teorii.

Anna Pachnicka - kierownik produkcji filmów „Moja krew” Marcina Wrony, producent „Alei Gówniarzy”, „Generacji C.K.O.D.”, związana z Łódzką Szkołą Filmową.
Błażej Hrapkowicz – krytyk filmowy, publikuje w “Kinie”, “Dwutygodniku”, “Filmie”, “Machinie”. Był współzałożycielem nieistniejącej już “Gazety Filmowej”. Laureat III nagrody XII edycji Konkursu im. Krzysztofa Mętraka (ex aequo), wyróżniony w XIII edycji. Nominowany do nagrody Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej (2010) w kategorii “Krytyka Filmowa”. Członek grupy Restart Polskiego Kina.
Joanna Ostrowska – fimoznawczyni, studentka produkcji filmowej i telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi i Gender Studies UW. Publikowała w czasopismach “Krytyka Polityczna”, “Ha!art”, “Zadra”, “Słowo Żydowskie”, “Polityka”, “Film”, “Res Publika Nowa”, “Teksty Drugie”, “Artpapier”, “Feminoteka”, “Artmix”. Członkini grupy Restart Polskiego Kina.
Jakub Majmurek – krytyk filmowy i publicysta. Członek zespołu “Krytyki Politycznej”, redaktor portalu lewica.pl, współpracownik kwartalnika “Bez Dogmatu”. Publikował min. w Internetowym Portalu Polskiego Radia, “Gazecie Filmowej”, “Przeglądzie” i “Kinie”. Członek grupy Restart Polskiego Kina.

na wszystkie panele dyskusyjne WSTĘP WOLNY !

w MIEJSKIM PUNKCIE KULTURY PREXER-UŁ (ul. Pomorska 39/41)

dzięki uprzejmości Stowarzyszenia Inicjatyw Miejskich Topografie

Jakub Majmurek - Efektowny samobój

Po obejrzeniu w sieci zwiastuna Sali samobójców Jana Komasy spodziewałem się najgorszego: skrajnie pretensjonalnego, naiwnego, wzbudzającego mimowolny śmiech nieprawdziwie brzmiącymi dialogami horroru dla emo-nastolatków. Z najgorszymi obawami czekałem, aż w sali zgaśnie światło i zacznie się seans. Jednak otwierająca film sekwencja - ekspozycja w kilku ujęciach rysująca sylwetki bohaterów (nastolatka z klasy maturalnej oraz jego rodziców należących do najwyższych warstw wyższej klasy średniej) i mapę ich świata społecznego – zachwyciła mnie, prawie że uśmierzając moje obawy. 

Więcej: http://www.krytykapolityczna.pl/JakubMajmurek/Efektownysamoboj/menuid-412.html

Michał Oleszczyk - Wsieciowstąpienie: Sala samobójców (2010, Komasa)

Jeśli bieguny najnowszego kina wyznaczają Avatar (2009) i The Social Network (2010) – totalna fantazja z jednej, plus totalna aktualność z drugiej strony – to Sala samobójców celuje ambitnie w sam środek między nimi. Sądząc po rodzimych recenzjach, efekt jest satysfakcjonujący. W „Filmie” film został nazwany„wybitnym” aż dwukrotnie (choć poza recenzją, mimo to pozytywną); krytyk „Kina”dostrzegł co prawda „banał”, ale zrównoważyła go dlań „ważność”. To, co Czytelnik znajdzie poniżej, nie jest recenzją negatywną, tylko głosem widza zawiedzionego, który nie lekceważy bynajmniej osiągnięć tego filmu.

Więcej: http://michaloleszczyk.blog.onet.pl/Wsieciowstapienie-Sala-samoboj,2,ID423294816,n

Bezczelność w mierzeniu się z tradycją. Wokół filmu „Italiani”

Witold Mrozek, Krytyka Polityczna: Łukasz Barczyk jest jednym z niewielu reżyserów, którzy wychodzą w swoich filmach od formy filmowej. I jest to dla nas, krytyków związanych z Krytyką Polityczną, z grupą Restart czymś szczególnie ważnym. Od czego zaczęliście w przypadku Italiani?

Łukasz Barczyk: Na początku było miejsce i Krzysztof. Znaliśmy się prywatnie od dłuższego czasu i marzyłem o tym, by zaproponować Krzyśkowi rolę, bardzo chciałem, żeby zagrał w moim filmie. No i zupełnie przypadkowo spotkaliśmy się we Włoszech, w niezwykłym miejscu, w którym dzieje się ten film. Spędziliśmy tam parę dni, w towarzystwie kilku innych osób, także artystów. Pomysł na film narodził się, gdy zobaczyłem Krzysztofa stojącego na posadzce w pałacu, w sali, gdzie właścicielka zgromadziła wypchane zwierzęta. Czytałem wtedy książkę, która była komentarzem do Hamleta, dziejącym się w podobnej przestrzeni, też we Włoszech, też w pałacu, też w czasach faszyzmu. Usiedliśmy więc razem, powiedziałem Krzyśkowi, że chcę zrobić film, że będzie to Hamlet. I zaczęliśmy to robić – ściągnąłem sprzęt, ludzi, techników, aktorów. Rozmawiałem z Krzysztofem o scenariuszu, zapisywałem go. Zdjęcia skończyły się, gdy skończyły się nasze wakacje. Wróciliśmy do Polski, zmontowałem film, obejrzeliśmy to, raz jeszcze napisałem scenariusz z brakującymi scenami, ściągnąłem resztę brakującej ekipy, zrobiliśmy drugą część zdjęć.

Więcej: http://www.krytykapolityczna.pl/Serwiskulturalny/BezczelnoscwmierzeniusieztradycjaWokolfilmu-Italiani-/menuid-1.html